Een sterk verwaarloosd jongetje ontmoet een man die zijn vraag om affectie aanvoelt en wil beantwoorden. Er volgt een intensieve lichamelijke relatie die rijk is aan vormen van contact, waaronder seksuele in speelse en kinderlijke vormen. De man heeft, zegt hij, geen initiatieven genomen en zich gehouden aan de door het kind aangereikte vormen; deze waren heel gevarieerd. De frequentie van het contact is echter grillig door de vele besluiten van de diverse opvoeders en officials. Eigenlijk intensiveert dit juist het contact op momenten dat het er wel is en mag zijn.

Via via komt het seksuele aspect van het contact toch uit. Het wordt direct verbroken. Toch spannen beiden zich in om het, legaal, te herstellen en dit lukt, zij het met beperkende bepalingen. De jongen onderneemt elk denkbaar initiatief en het contact zet zich voort.

De volwassene neemt geen initiatieven. Als de jongen dit gaandeweg ook doet, ebt het contact weg.

Jaren later is de jongen, naar hij zei, aangeleerd hoe fout die intimiteit was. Hij wordt onder druk gezet om aangifte te doen, maar weigert dit. Hij gaat de man wel even anoniem pesten, maar de man weet hem snel te vinden en alles wordt uitgepraat.